przeciętny człowiek

См. также в других словарях:

• przeciętny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przeciętnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stanowiący wynik dzielenia sumy pewnych składników przez ich liczbę; średni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciętna płaca. Przeciętny pobór… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

• zjadacz — (Przeciętny, zwykły itp.) zjadacz chleba «człowiek zwyczajny, niczym się niewyróżniający, bez wyższych ideałów, o przyziemnych zainteresowaniach»: Z tym większą więc satysfakcją śledzę zainteresowanie problematyką ochrony środowiska szerokiej… …   Słownik frazeologiczny

• mały — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, mali, mniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieduży w porównaniu z innym lub z takim, który uznaje się za przeciętny, standardowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}a) {{/stl 10}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• taki — tacy, odm. jak przym. 1. «zaimek zastępujący przymiotniki (niekiedy też inne części mowy, a nawet całe zdania) użyte już w zdaniu lub w kontekście» Jest sprytny, ale takich tu nie trzeba. Przykra jest taka pogoda. Taki już jest. Taki zawsze… …   Słownik języka polskiego

• wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …   Słownik języka polskiego

• maluczki — maluczkiczcy 1. przestarz. zdr. od mały. 2. podn. «nie wyróżniający się niczym, nie wybijający się; przeciętny, skromny» maluczki, maluczka w użyciu rzecz. «przeciętny, skromny człowiek» Gorszyć maluczkich …   Słownik języka polskiego

• prosty — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prości, prostytszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niemający bocznych wygięć, ułożony wzdłuż nieskręcającej w żadną stronę linii; niezakrzywiony, niezagięty, niewypaczony,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szary — szarzy 1. «o kolorze: będący mieszaniną białego z czarnym; ciemnosiwy, ciemnopopielaty» Szare oczy. Szare niebo. Szara suknia, torba. Szare ściany. ∆ Szare mydło «mydło potasowe produkowane z gorszych gatunków olejów, miękkie, o mazistej… …   Słownik języka polskiego

• śmiertelnik — m III, DB. a, N. śmiertelnikkiem; lm M. śmiertelnikicy, DB. ów «człowiek, jako istota śmiertelna; człowiek nie odznaczający się niczym specjalnym» Przeciętny, zwykły śmiertelnik …   Słownik języka polskiego

• chleb — m IV, D. a, Ms. chlebbie; lm M. y «pieczywo z mąki i wody na drożdżach lub na zakwasie, wyrobione w bochenki; bochenek takiego pieczywa» Chleb biały, czarny, pszenny, żytni, pytlowy. Chleb świeży, czerstwy, wypieczony. Chleb z marmoladą. Kromka,… …   Słownik języka polskiego